Καλημέρα,καλημέρα!Να σας πω τι σκεφτόμουν...Ακούμε πολύ συχνά και,πολύ πιθανό,να έχουμε χρησιμοποιήσει την εξής "ευχή":"Πάντα χαρές να έχεις στη ζωή σου!" ή "Στρωμένη με ροδοπέταλα να είναι η ζωή σου!".Έχουμε αναρωτηθεί πόσο ανούσια,ανόητη και διόλου φιλοσοφημένη είναι αυτή η ευχή;Ο τρόπος,βέβαια,με τον οποίο τη χρησιμοποιούμε δεν είναι,σε καμία περίπτωση,κακοπροαίρετος,απλώς δε μπορούμε να αντιληφθούμε πως,τελικά,δεν πρόκειται για ευχή,αλλά για "κατάρα"!Σκεφτείτε πως θα ήταν μια ζωή γεμάτη χαρά και ευθυμία χωρίς ούτε μία απογοήτευση,χωρίς ούτε μία αναποδιά,χωρίς ούτε μία "σφαλιάρα".
Χαρές και λύπες "δίνουν και παίρνουν" στη ζωή και εναλλάσσονται συνεχώς είτε το θέλουμε είτε όχι,είτε το επιδιωκούμε είτε όχι,αλλά,παρόλο αυτά,και τα δύο είναι συναισθήματα που πρέπει να υπάρχουν στη ζωή μας,καθώς το κάθε ένα έχει κάτι διαφορετικό και μοναδικό να προσθέσει στις αναμνήσεις και στις εμπειρίες της ζωής,αλλά και σε μας τους ίδιους ως προσωπικότητες.
Το συναίσθημα της απογοήτευσης αντιμετωπίζεται με διαφορετικό τρόπο από κάθε άνθρωπο,αλλά,κατά την ταπεινή μου άποψη,είναι πολύ δυνατό και επιβάλλεται να το βιώσουμε όλοι σε οποιασδήποτε από τις ποικίλες εκφάνσεις του.Ορισμένοι από εμάς εγκαταλείπουν και γονατίζουν μπροστά στην κάθε δυσκολία,κάποιοι άλλοι "σφίγγουν τα δόντια" και ενθαρρύνουν τον εαυτό τους λέγοντας του πως μπορεί να τα καταφέρει,ενώ η μεγάλη μειοψηφία αντιστέκεται και μάχεται με χαμόγελο γνωρίζοντας πως έρχονται καλύτερες μέρες.
Όπως και να 'χει,όσο κουρασμένοι και αν βγήκαμε από αυτή τη μάχη,αποδειχτήκαμε όλοι κερδισμένοι ξεπερνώντας ένα εμπόδιο που περισσότερο μας ωφέλησε παρά μας έβλαψε.Οι αναποδιές στη ζωή δεν έρχονται για να μας καταβάλλουν και να μας λυγίσουν,αλλά για να μας κάνουν πιο δυνατούς και "ατσάλινους" στο ενδεχόμενο μιας νέας.Μέσω του αγώνα για δικαίωση,με σκληρή δουλειά και αφοσίωση,πεισμώνουμε ακόμη περισσότερο και προσπαθούμε,όσο τίποτε άλλο,να πιστέψουμε στον εαυτό μας,να πιστέψουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε.Και έαν αυτό συμβεί,έρχεται πλέον η ευτυχία,η αυτοπεποίθηση και η περηφάνια και είναι τόσο μεγάλη,καθώς η επιτυχία είναι αποκλειστικά δική μας.
Ποιος είναι ο λόγος,λοιπόν,να "ευχόμαστε" κάτι τέτοιο;Οι λύπες,όπως και οι χαρές,σταλμένες από το Θεό είναι!Πρέπει να είμαστε δυνατοί για να τις αντιμετωπίσουμε,γιατί,ούτως ή άλλως,είναι αναπόφευκτες.Βέβαια,ως άνθρωποι που είμαστε,δε θα μπορούσαμε να μην διστάσουμε για λίγο και να μην αναρωτηθούμε αυτό το ανότητο "Γιατί σε μένα;".Σκεφτείτε,όμως,τις συνέπειες μια δοκιμασίας,από όπου βγαίνουμε νικητές.Έτσι,από δω και πέρα,δε θα ευχόμαστε:"Πάντα χαρές να έχεις στη ζωή σου" ή "Στρωμένη με ροδοπέταλα να είναι η ζωή σου",αλλά "Να αντιμετωπίζεις με χαμόγελο και τσαμπουκά τις δυσκολίες της ζωής!
Καλή σας μέρααααααααα!

Κλοπή της παιδικής ηλικίας....

Γεια χαρά!Ουφ!Έχω πολύ καιρό να γράψω,είναι η αλήθεια,αλλά με έχει φάει το διάβασμα!Σχολικές εξετάσεις,φροντιστήρια,ξενές γλώσσες...Τελικά,νομίζω πως το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην Ελλάδα δεν είναι το Βατοπεδι ή η Siemens,αλλά η κλοπή της παιδικής ηλικίας!Νοείται ένα παιδί στα 15-16-17 να πιέζεται από παντού και να καταλήγει να μην έχει χρόνο για τον εαυτό του;Ακούμε από παντού για την απαιτητική κοινωνία που μας περιμένει και τα εφόδια που πρέπει να αποκτήσουμε,χωρίς όμως κανείς να αντιλαμβάνεται πως δεν είμαστε ρομπότ!
Βεβαίως και σε μεγάλο βαθμό φταίνε και οι γονείς,διότι αυτοί ευθύνονται,κυρίως,για το ασφυχτικό πρόγραμμα των παιδιών τους.Επιδιώκουν το καλό τους,αλλά πρέπει πάντα να έχουν στο μυαλό τους πως σκόπος τους είναι να δημιουργήσουν προσωπικότητες με κριτικό σκέψη,άποψη,πυγμή,προσωπικότητες που θα είναι ικανές υπερασπιστούν τους εαυτούς τους και να υψώσουν τα ιδανικά και τις αξίες τους και όχι άβουλα όντα,γιατί αυτό δημιουργούν τα σχολεία...Όπωσδήποτε θα κάνουμε τα αγγλικά μας και άντε και μία δεύτερη γλώσσα,αλλά ας βάλουμε στο πρόγραμμα και κάτι που θα δίνει στο παιδί την ευκαιρία να ηρεμεί και να δραπετεύει από τη ρουτινά,όπως μουσική,ζωγραφική,χορό ή οτιδήποτε αυτό θέλει!Έτσι θα παίρνει δυνάμεις για να συνεχίσει δριμύτερο το απαιτητικό πρόγραμμά του.
Όσον αφορά το σχολείο,ισχυρίστηκε μία φίλη μου πως προσφέρει τα σύνεργα σκέψης.Ίσως να βρίσκεται τελευταίο στη λίστα κάποιων,ίσως να μην υπάρχει καθόλου στη λίστα κάποιων άλλων.Τα σύνεργα σκέψης βρίσκονται στη διαδίκασια εξερεύνησης του πραγματικού κόσμου,σε ένα ταξίδι μέσα από τη λογοτεχνία ή μέσα από τη μουσική,στη θέαση του ανθρώπινου πόνου,στην όξυνση της κριτικής σκέψης και της αμφισβήτησης,πράγματα που μόνο ...στις σχολικές αίθουσες δεν καλλιεργούνται.Το σχολείο με τη μορφή που έχει σήμερα περισσότερο βλάπτει παρά προσφέρει.Δε νομίζω πως έχει κάτι πνευματικό να προσφέρει το "άντε,να προλάβουμε να βγάλουμε την ύλη".
Εσείς οι γονείς,λοιπόν,σκεφτείτε το πριν καταφέρετε παρά τη θέλησή σας να κάνετε τα παιδιά σας φυτά και,κυρίως,ακούστε τι έχουν να σαν πουν!