Βαθιά τη νύχτα, τα μεσάνυχτα,
με τ' ανοιχτά φτερά του ονείρου,
πετά η ψυχή μου, σκλάβα ελεύθερη,
στους μυστικούς κόσμους του Απείρου...

Γεώργιος Δροσίνης

Καλό σας βράδυ...
Ανοίξτε τα φτερά σας!

Ελευθερία,το οξυγόνο της ψυχής...

Χμμμ...εσείς έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι είναι ελευθερία;Υπάρχει ελευθερία;Και,αν ναι,πού έγκειται;Υπάρχουν,θα έλεγα,δύο ειδών ελευθερίες:η αντικειμενική και η υποκειμενική.Η αντικειμενική είναι αυτή που έχει να κάνει με το περιβάλλον και τις συνθήκες στις οποίες μεγαλώνεις.Και αυτές είναι ένας κόσμος γεμάτος ανταγωνισμό,που ξεκινάει από την παιδική κιόλας ηλικία στο σχολείο,γεμάτος πίεση και άγχος για το παρόν και το μέλλον,όπου το ιδανικό είναι να βρεις μια δουλειά με πολλά λεφτά και όσο το δυνατόν λιγότερες ευθύνες.Μεγαλώνουμε σε έναν κόσμο γεμάτο διαφθορά,που προσπαθεί να σου προσφέρει την ψευδαίσθηση της ελευθερίας,ενώ στην πραγματικότητα την καταπατά όσο περισσότερο μπορεί και με τρόπο τέτοιο,ώστε να μην το αντιληφθείς και επαναστατήσεις!Αυτή είναι η αντικειμενική ελευθερία.Η ελευθερία που μας έχουν πείσει πως υπάρχει τη στιγμή που πλήθος ανθρώπων πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από τους εργοδότες τους και τη στιγμή που συλλέγεις πτυχία για να εξασφαλίσεις το μέλλον σου,ενώ θα βρεθείς να σπουδάζεις σε ένα Τ.Ε.Ι. χωρίς κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα και χωρίς καν καθηγητές,μιας και δεν έχουμε λεφτά για την παιδεία,έχουμε όμως για τις τράπεζες.
Υποκειμενική ελευθερία είναι κάποιες μικρές στιγμές και συνήθειες της καθημερινής μας ζωής που μας κάνουν έστω και για λίγο ευτυχισμένους(άλλο μεγάλο θέμα η ευτυχία!).Ενδεχομένως,κάποιος να νιώθει ελεύθερος παίρνοντας τη μηχανή του και κάνοντας μια βόλτα στη φύση.Κάποιος άλλος είτε αποτυπώντας τις σκέψεις του,είτε χορεύοντας,είτε φωτογραφίζοντας,είτε ζωγραφίζοντας,είτε μαγειρεύοντας...Στιγμές της καθημερινότητας που δε μπορεί κανείς να στις κλέψει ούτε να στις περιορίσει.Στιγμές που βρίσκεσαι μόνος με τον εαυτό σου σε ένα ταξίδι μέσα σε αυτόν.Τι πιο όμορφο;
Το ιδανικό θά ήταν οι δύο αυτές ελευθερίες να συνυπήρχαν,κάτι που δε συμβαίνει στην παρούσα φάση.Ωστόσο,η αντικειμενική θα εγγυόταν και την ύπαρξη της υποκειμενικής και η υποκειμενική,όμως,την ύπαρξη της αντικειμενικής,σε περίπτωση που αυτή είχε να κάνει με τις τέχνες.Γιατί οι τέχνες βάζουν τον άνθρωπο σε σκέψεις,τον οδηγούν σε προβληματισμούς,τον εξευμενίζουν...Μία καλή ταινία,μία αξιόλογη παράσταση,ένα όμορφο κομμάτι περνάει μηνύματα που βρίσκουν κάποιους ενοχλημένους.Γι'αυτό και η όλη σαβούρα που υπάρχει και προωθείται από την τηλεόραση όσον αφορά τη μουσική,τον κινηματογράφο,το θέατρο,ενώ η ποίηση,η λογοτεχνία,η ζωγραφική αποκρύπτονται εντελώς. Ακόμη,δεν είναι τυχαίο πως στη χώρα αυτή η καλλιτεχνική παιδεία είναι ανύπαρκτη.Πως οι μαθητές απαξιώνουν παντελώς το θέατρο,βαριούνται τον καλό κινηματογράφο,ακούν μία ανούσια μουσική...Συνεπώς,φαίνεται πως τα έχουν καταφέρει.Σίγουρα όμως κάποιοι τους ξέφυγαν.Και η δύναμη αυτών είναι τέτοια που θα παρασύρουν και όλους τους υπόλοιπους για να διεκδικήσουν μαζί την αντικειμενική ελευθερία,την ελευθερία της ζωής!
Μη σας κουράζω άλλο...Να έχετε μια όμορφη μέρα γεμάτη χαμόγελα και συγκινήσεις και μη ξεχνάτε να προβληματίζεστε,να αμφισβητείτε και να ερωτεύεστε!

Διεκδικώ τα όνειρά μου...!

Δε σε πιάνει ποτέ η απογοήτευση;Το παράπονο;Αυτό που κατεργιέσαι τον κόσμο στον οποίο είσαι υποχρεωμένος να μεγαλώνεις;Δεν έχεις όμως περιθώρια να μείνεις σκυφτός!Πρώτα από όλα,γιατί θα χαροποιήσεις "αυτούς".Αυτούς που στόχους τους ήταν να σε δουν παραιτημένο από τη ζωή,σκυθρωπό,δυστυχισμένο...σωστό πρόβατο!Και κατά δεύτερον,γιατί οφείλεις να παλέψεις για τα δικά σου παιδιά!Οφείλεις να παλέψεις για την ελπίδα που σου έχουν στερήσει και να την παραδώσεις στους μεταγενέστερους χαρίζοντάς τους παραλλήλα τη ζωή και τα ονειρά...Τα όνειρα που προσπαθούν να σου κλέψουν απαιτώντας να ακολουθήσεις τη δική τους γραμμή,γιατί διαφορετικά θα καταστραφείς!Είσαι εδώ για να παλέψεις,να αγωνιστείς και να διεκδικήσεις!Δεν πρόκειται να συμβιβαστείς με μια ζωή που σου επιβάλλουν,γιατί εσύ έχεις όνειρα και στόχους και πρόκειται να παλέψεις για αυτά!Πρόκειται να παλέψεις για τη ζωή σου!
Με ποιον τρόπο;Χμμμ...αυτό θα πρέπει να το ανακαλύψεις εσύ!Σίγουρα όχι καθιζόμενος στον καναπέ σου μπροστά στην τηλεόραση,γκρινιάζοντας μόνο και βρίζοντας για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.Αυτός ο κόσμος πρέπει να αλλάξει!Και,πράγματι,ίσως το νιώθω τόσο έντονα,επειδή βρίσκομαι στην ηλικία των 16 και συχνά αναλογιζόμενη το χάος που επικρατεί και το κομφούζιο που υπάρχει μες στο μυαλό των ανθρώπων απο τις αηδίες και τις άχρηστες πληροφορίες,που τους βομβαρδίζουν καθημερινά από το χαζοκούτι,αναρωτιέμαι εάν κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε και θα ξεσηκωθούμε να διεκδικήσουμε προβάλλοντας τα αιτήματά μας.
Και αυτό που περισσότερο από όλα με λυπεί είναι η γενιά μου.Μια γενιά αχάριστη,μαθημένη στις ευκολίες,που τα πάντα πέραν της διασκέδασής της,τη βρίσκουν αδιάφορη.Είναι και πάλι,όμως,αδύνατο να συμβαίνει κάτι τέτοιο σύμφωνα με τη λογική,μιας και εσύ νεολαίε είσαι αυτός που βλέπεις τους γονείς σου να μην μπορούν πλέον να τα βγάλουν πέρα.Εσύ είσαι αυτός που ζητάς από τον πατέρα σου χρήματα και δεν έχει να σου δώσει.Εσύ είσαι αυτός που θα σπουδάσει μη έχοντας κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα.Εσύ είσαι αυτός που κάνεις πενήντα μεταπτυχιακά και,παρόλα αυτά,θα είσαι άνεργος.
Μπορούμε όλοι μαζί να αλλάξουμε τον κόσμο!Αρχικά,πρέπει να ξυπνήσουμε κάποιους και να αφυπνίσουμε κάποιους άλλους και η συνέχεια θα είναι θριαμβευτική...!Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι πως κανείς δε θα ανέβει στην πλάτη σου αν πρώτα εσύ δε σκύψεις!

Παράξενη ζωή...

Πόσοι άνθρωποι που θα ταιριάζαμε σαν δυο σταγόνες νερό,αλλά ποτέ δε θα γνωρίσουμε.Πόσα υπέροχα βιβλία που ποτέ δε θα διαβάσουμε.Πόσα μαγικά κομμάτια που ποτέ δε θα ακούσουμε.Πόσα ονειρικά μέρη που ποτέ δε θα επισκεφτούμε.Τελικά,ίσως,μία ζωή δεν είναι αρκετή.Από την άλλη,όμως,αυτό το άπειρο και αέναο ταξίδι στη ζωή και η μαγεία της συνεχούς ανακάλυψης είναι που μας κρατάει ζωντανούς και δραστήριους!
Ενδεχομένως,να μην διαβάσαμε ακόμη το ωραιότερο βιβλίο.Πιθανόν,να του ρίξαμε ένα βλέμμα,να το αγγίξαμε,να το μυρίσαμε,αλλά επιλέξαμε κάποιο άλλο τελικά να αγοράσουμε.Ίσως την επόμενη φορά να αγοράσουμε αυτό...ίσως πάλι όχι...ποιος ξέρει!
Αυτό που έχει σημασία είναι να προσπαθούμε να βρισκόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο μες στη ζωή μας και να μην σταματάμε να εξερευνούμε και να ανακαλύπτουμε!
Καλό μας ξημέρωμα...

Φαντάζομαι πως πολύ από εμάς θα έχουμε σκεφτεί πως η ζωή μας δεν είναι και η καλύτερη εξαιτίας των τόσων προβλημάτων που καθημερινά καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ή ακόμη και εξαιτίας της απαισιόδοξης φύσης μας.Στεναχώριες,απογοητεύσεις,κούραση,μοναξιά καθιστούν τη ζωή μας μονότονη και πληκτική στη θέασή της,ενώ οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας δεν επιτρέπουν τις απαιτούμενες στιγμές ξεκούρασης και ξεγνοιασιάς.
Ίσως,όλα τα παραπάνω να ακούγονται πολύ γνώριμα και,πράγματι,πολύ από εμάς να βυθιζόμαστε στη μιζέρια και στην δήθεν ανιαρή και συνηθισμένη καθημερινότητά μας.Ίσως να είναι,αλήθεια,ανιαρή και συνηθισμένη η καθημερινότητά μας.Ίσως,πάλι,να μην είναι βαρετή και συνηθισμένη,αλλά γεμάτη δυσκολίες και εμπόδια που εύκολα μας οδηγούν στην ματαιοδοξία.
Ε και;Έχεις αντικρίσει ποτέ τον ανθρώπινο πόνο;Έχεις ποτέ αναλογισθεί πόσοι άνθρωποι χαροπαλεύουν στα νοσοκομεία;Έχεις ποτέ σκεφτεί πόσο δυσκολότερη θα ήταν η ζωή σου αν,και μόνο αν,είχες γεννηθεί λίγες μοίρες νοτιοδυτικά;Έχεις συλλογιστεί πόσοι εκεί έξω θα προσεύχονταν να βρίσκονται στη θέση σου;Πιθανόν,να μην έχεις την τέλεια ζωή,αλλά και εύλογο.Άλλωστε,ποια είναι η τέλεια ζωή;Μην είσαι,όμως,αχάριστος και λέγε δόξα το Θεό για όλα όσα σου έχει προσφέρει.Μια επίσκεψη σε κάποιο νοσοκομείο θα σε πείσει για το πόσο "πλούσιος" είσαι!Αντί,λοιπόν,να κακομοιριάζουμε και να αφήνουμε τα δεινά της ζωής να μας "παίρνουν από κάτω",ας πάρουμε μολύβι και χαρτί και ας απαριθμήσουμε όλα όσα έχουμε την ευλογία να έχουμε,αλλά θεωρούμε δεδομένα(στέγη,τροφή,ενδυμασία,αυτοκίνητο...),αλλά και όλα όσα μας κάνουνε να αγαπούμε τη ζωή και ευτυχισμένους που ήρθαμε σε αυτήν!Είμαι σίγουρη πως θα υπερτερούν των αρνητικών,που οι πλεονεξία μας και μόνο δημιουργεί...!

Καλημέρα,καλημέρα!Να σας πω τι σκεφτόμουν...Ακούμε πολύ συχνά και,πολύ πιθανό,να έχουμε χρησιμοποιήσει την εξής "ευχή":"Πάντα χαρές να έχεις στη ζωή σου!" ή "Στρωμένη με ροδοπέταλα να είναι η ζωή σου!".Έχουμε αναρωτηθεί πόσο ανούσια,ανόητη και διόλου φιλοσοφημένη είναι αυτή η ευχή;Ο τρόπος,βέβαια,με τον οποίο τη χρησιμοποιούμε δεν είναι,σε καμία περίπτωση,κακοπροαίρετος,απλώς δε μπορούμε να αντιληφθούμε πως,τελικά,δεν πρόκειται για ευχή,αλλά για "κατάρα"!Σκεφτείτε πως θα ήταν μια ζωή γεμάτη χαρά και ευθυμία χωρίς ούτε μία απογοήτευση,χωρίς ούτε μία αναποδιά,χωρίς ούτε μία "σφαλιάρα".
Χαρές και λύπες "δίνουν και παίρνουν" στη ζωή και εναλλάσσονται συνεχώς είτε το θέλουμε είτε όχι,είτε το επιδιωκούμε είτε όχι,αλλά,παρόλο αυτά,και τα δύο είναι συναισθήματα που πρέπει να υπάρχουν στη ζωή μας,καθώς το κάθε ένα έχει κάτι διαφορετικό και μοναδικό να προσθέσει στις αναμνήσεις και στις εμπειρίες της ζωής,αλλά και σε μας τους ίδιους ως προσωπικότητες.
Το συναίσθημα της απογοήτευσης αντιμετωπίζεται με διαφορετικό τρόπο από κάθε άνθρωπο,αλλά,κατά την ταπεινή μου άποψη,είναι πολύ δυνατό και επιβάλλεται να το βιώσουμε όλοι σε οποιασδήποτε από τις ποικίλες εκφάνσεις του.Ορισμένοι από εμάς εγκαταλείπουν και γονατίζουν μπροστά στην κάθε δυσκολία,κάποιοι άλλοι "σφίγγουν τα δόντια" και ενθαρρύνουν τον εαυτό τους λέγοντας του πως μπορεί να τα καταφέρει,ενώ η μεγάλη μειοψηφία αντιστέκεται και μάχεται με χαμόγελο γνωρίζοντας πως έρχονται καλύτερες μέρες.
Όπως και να 'χει,όσο κουρασμένοι και αν βγήκαμε από αυτή τη μάχη,αποδειχτήκαμε όλοι κερδισμένοι ξεπερνώντας ένα εμπόδιο που περισσότερο μας ωφέλησε παρά μας έβλαψε.Οι αναποδιές στη ζωή δεν έρχονται για να μας καταβάλλουν και να μας λυγίσουν,αλλά για να μας κάνουν πιο δυνατούς και "ατσάλινους" στο ενδεχόμενο μιας νέας.Μέσω του αγώνα για δικαίωση,με σκληρή δουλειά και αφοσίωση,πεισμώνουμε ακόμη περισσότερο και προσπαθούμε,όσο τίποτε άλλο,να πιστέψουμε στον εαυτό μας,να πιστέψουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε.Και έαν αυτό συμβεί,έρχεται πλέον η ευτυχία,η αυτοπεποίθηση και η περηφάνια και είναι τόσο μεγάλη,καθώς η επιτυχία είναι αποκλειστικά δική μας.
Ποιος είναι ο λόγος,λοιπόν,να "ευχόμαστε" κάτι τέτοιο;Οι λύπες,όπως και οι χαρές,σταλμένες από το Θεό είναι!Πρέπει να είμαστε δυνατοί για να τις αντιμετωπίσουμε,γιατί,ούτως ή άλλως,είναι αναπόφευκτες.Βέβαια,ως άνθρωποι που είμαστε,δε θα μπορούσαμε να μην διστάσουμε για λίγο και να μην αναρωτηθούμε αυτό το ανότητο "Γιατί σε μένα;".Σκεφτείτε,όμως,τις συνέπειες μια δοκιμασίας,από όπου βγαίνουμε νικητές.Έτσι,από δω και πέρα,δε θα ευχόμαστε:"Πάντα χαρές να έχεις στη ζωή σου" ή "Στρωμένη με ροδοπέταλα να είναι η ζωή σου",αλλά "Να αντιμετωπίζεις με χαμόγελο και τσαμπουκά τις δυσκολίες της ζωής!
Καλή σας μέρααααααααα!

Κλοπή της παιδικής ηλικίας....

Γεια χαρά!Ουφ!Έχω πολύ καιρό να γράψω,είναι η αλήθεια,αλλά με έχει φάει το διάβασμα!Σχολικές εξετάσεις,φροντιστήρια,ξενές γλώσσες...Τελικά,νομίζω πως το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην Ελλάδα δεν είναι το Βατοπεδι ή η Siemens,αλλά η κλοπή της παιδικής ηλικίας!Νοείται ένα παιδί στα 15-16-17 να πιέζεται από παντού και να καταλήγει να μην έχει χρόνο για τον εαυτό του;Ακούμε από παντού για την απαιτητική κοινωνία που μας περιμένει και τα εφόδια που πρέπει να αποκτήσουμε,χωρίς όμως κανείς να αντιλαμβάνεται πως δεν είμαστε ρομπότ!
Βεβαίως και σε μεγάλο βαθμό φταίνε και οι γονείς,διότι αυτοί ευθύνονται,κυρίως,για το ασφυχτικό πρόγραμμα των παιδιών τους.Επιδιώκουν το καλό τους,αλλά πρέπει πάντα να έχουν στο μυαλό τους πως σκόπος τους είναι να δημιουργήσουν προσωπικότητες με κριτικό σκέψη,άποψη,πυγμή,προσωπικότητες που θα είναι ικανές υπερασπιστούν τους εαυτούς τους και να υψώσουν τα ιδανικά και τις αξίες τους και όχι άβουλα όντα,γιατί αυτό δημιουργούν τα σχολεία...Όπωσδήποτε θα κάνουμε τα αγγλικά μας και άντε και μία δεύτερη γλώσσα,αλλά ας βάλουμε στο πρόγραμμα και κάτι που θα δίνει στο παιδί την ευκαιρία να ηρεμεί και να δραπετεύει από τη ρουτινά,όπως μουσική,ζωγραφική,χορό ή οτιδήποτε αυτό θέλει!Έτσι θα παίρνει δυνάμεις για να συνεχίσει δριμύτερο το απαιτητικό πρόγραμμά του.
Όσον αφορά το σχολείο,ισχυρίστηκε μία φίλη μου πως προσφέρει τα σύνεργα σκέψης.Ίσως να βρίσκεται τελευταίο στη λίστα κάποιων,ίσως να μην υπάρχει καθόλου στη λίστα κάποιων άλλων.Τα σύνεργα σκέψης βρίσκονται στη διαδίκασια εξερεύνησης του πραγματικού κόσμου,σε ένα ταξίδι μέσα από τη λογοτεχνία ή μέσα από τη μουσική,στη θέαση του ανθρώπινου πόνου,στην όξυνση της κριτικής σκέψης και της αμφισβήτησης,πράγματα που μόνο ...στις σχολικές αίθουσες δεν καλλιεργούνται.Το σχολείο με τη μορφή που έχει σήμερα περισσότερο βλάπτει παρά προσφέρει.Δε νομίζω πως έχει κάτι πνευματικό να προσφέρει το "άντε,να προλάβουμε να βγάλουμε την ύλη".
Εσείς οι γονείς,λοιπόν,σκεφτείτε το πριν καταφέρετε παρά τη θέλησή σας να κάνετε τα παιδιά σας φυτά και,κυρίως,ακούστε τι έχουν να σαν πουν!