Ώρα για ζωή...!!!

Τις προάλλες,που λέτε,διάβαζα εξομολογήσεις ανθρώπων που φλέρταραν με το θάνατο μέσω της ασθένειάς τους.Το όνομα αυτής:καρκίνος.Αναμφίβολα,κανείς από εμάς δε θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση αυτών των ανθρώπων και,ακόμη,πολλοί από εμάς δε θα είχαμε καν το κουράγιο να το αντιμετωπίσουμε.Δε θα ήθελα,όμως,να σταθώ τόσο σε αυτό όσο στη λαχτάρα αυτών των ανθρώπων να ξεπεράσουν το πρόβλημά τους και να βρεθούν κατά πρόσωπο με τη ζωή.Δε ζητούσαν και δεν επιδίωκαν τίποτε άλλο,παρά μόνο να ζήσουν!

Δε θα μπορούσα να μην αναλογισθώ πόσο αχάριστοι και πλεονέκτες είμαστε και με πόσο εγωισμό και εγωπάθεια φερόμαστε τόσο στον εαυτό μας όσο και στην ίδια τη ζωή.Δεν έχουμε αντιληφθεί την αξία μιας καλημέρας,δεν έχουμε καταλάβει πόσο σημαντικό είναι να γελάμε και να χαμογελάμε και,το κυριότερο,δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο ανούσιες και ασήμαντες είναι οι τάσεις μας να κρίνουμε και να κατακρίνουμε,να παρεξηγούμε,να ενοχλούμαστε,να ειρωνευόμαστε...Γιατί όλα αυτά;Γιατί δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο τυχεροί είμαστε που είμαστε ζωντανοί και δεν "πιάνουμε τη ζωή από τα μαλλιά;Συχνά ακούμε ανθρώπους να διατείνονται,φανερά δυσαρεστημένοι,πως κάποιος δεν τους καλημέρισε ή πως κάποιος τους πλήγωσε με τη συμπεριφορά του.Είναι τόσο "κενά" και "μικρά" όλα αυτά και απογοητευτικός ο τρόπος με τον οποίο αλλοιώνουμε,σπαταλάμε και δυσκολεύουμε τη ζωή μας.
Το τραγικότερο,βέβαια,είναι το θέαμα νέων παιδιών να "βαριούνται",όπως συχνά ισχυρίζονται.Είναι τραγικό ένα παιδί ή ένας έφηβος στην ηλικία των 14-15-16 ετών να υποστηρίζει πως βαριέται τη στιγμή που το αίμα του βράζει και οι ανησυχίες του θα έπρεπε να το οδηγούν σε νέες εμπειρίες και πειραματισμούς.Στην ηλικία αυτή θέλεις να τρέξεις μακριά από όλα και όλους και να τους αποδείξεις πως δεν έχεις ανάγκη κανέναν.Η άνεση,όμως,και η ευκολία με την οποία κάθονται ατέλειωτες ώρες μπροστά στον υπολογιστή και στην τηλεόραση δε μαρτυρά τίποτε από τα παραπάνω.Γιατί δεν εχει μαθεί κανείς σε αυτά τα παιδιά για το πόσο ευγνώμονες θα έπρεπε να είναι που έχουν "προικιστεί" με το δώρο και το θαύμα της ζωής,ενώ κάποιοι συνάνθρωποί τους πασχίζουν γι'αυτήν;Βέβαια,τώρα θα μου πείτε είναι αδύνατο να μην στεναχωρεθούμε,να μην παρεξηγηθούμε κάποια στιγμή και θα 'χετε δίκιο.Όλα μες στη ζωή είναι,αλλά το θέμα είναι να μην αναλωνόμαστε σε τέτοια θέματα,διότι μιζεριάζουμε άδικα τη ζωή μας.Σκεφτείτε μόνο τους ανθρώπους αυτούς που πάσχουν από μία σοβαρή ασθένεια,πόση δύναμη και πίστη έχουν και πόσο αδημονούν να συνεχίσουν τη ζωή τους και να δοκιμάσουν πράγματα που δεν πρόλαβαν,τη στιγμή που εμείς μπορούμε και δεν το κάνουμε.
Η ζωή είναι πανέμορφη και εμείς με την καλή μας διάθεση,τη θετικότητα και την αισιοδοξία μας μπορούμε να την κάνουμε ακόμη πιο όμορφη και να αντιμετωπίσουμε την κάθε αναποδιά με ψυχραιμία και οπτιμισμό,γιατί,όπως λέει και ο σοφός λαός,"κάθε εμπόδιο σε καλό"!
Καλή επιτυχία!